Sinds twee jaar is er de ‘participatiesamenleving’. Dat betekent dat we minder bij de overheid aan kunnen kloppen voor hulp en meer een beroep moeten doen op ons eigen netwerk. Zo moeten we ook steeds meer zelf voor naasten zorgen. Volgens de laatste cijfers van het Sociaal Cultureel Planbureau zijn er maar liefst vier miljoen mantelzorgers, die zorgen voor hun familieleden, buren of vrienden. Ondertussen worden we steeds ouder en we werken langer door. Deskundigen verwachten dat de druk die mantelzorgers ervaren alleen maar zal toenemen omdat we steeds langer doorwerken. Het gaat dus om een probleem dat almaar groter lijkt te worden.Is dit allemaal nog te combineren? Wordt de druk op de mantelzorger niet te groot? En vragen we niet teveel van werkgevers die steeds meer mantelzorgers de ruimte moeten geven?

Ondertussen kunnen mantelzorgers betaald worden uit een persoonsgebonden budget (pgb) van een naaste waar ze voor zorgen. Daar is veel discussie over, want is het dan nog wel mantelzorg? Moet er wel voor dit soort zorg betaald worden? Mantelzorgers die fulltime voor een naaste zorgen geven aan dat zij volledig afhankelijk zijn van het pub. Zonder deze bijdrage kunnen zij niet leven. Daarnaast dragen ze aan dat zorg inkopen via het pub altijd nog duurder is dan mantelzorg waar een vergoeding tegenover staat. In de uitzending van de Monitor wordt hier dieper op ingegaan. Samen met Per Saldo voerde De Monitor een enquête uit onder ruim 2500 houders van een pgb om er achter te komen wat hun ervaringen zijn. Er zijn mantelzorgers die inmiddels besloten hebben om zich niet langer uit het pgb te laten betalen, omdat ze voor de mantelzorg die ze leveren moeten betalen. Ze moeten zoveel belasting betalen over het bedrag dat ze krijgen dat het ze meer kost dan dat ze er voor krijgen. De wereld van de mantelzorg: hoe houdbaar is het op deze manier?