In The Art of Happiness worstelt Sergio, een taxichauffeur in Napels, met de recente dood van zijn oudere broer Alfredo.Tien jaar geleden vertrok deze naar Dharmamsala in India, de zetel van de Dalai Lama, om daar een boeddhistisch monnik te worden. Al rondrijdend door het Napels van de barokke kerken en bergen vuilnis herdenkt hij zijn broer en probeert hij grip op het leven en zichzelf te krijgen.

Op een bijzonder speelse en lichtvoetige wijze weeft de film zijn herinneringen en droombeelden met de gesprekken die hij in zijn taxi heeft met de expressieve klanten en de filosofische woordenstroom van de DJ van zijn favoriete radiostation “The art of happiness”. Deze praat over muziek, liefde, het leven, de aanstaande Apocalyps en natuurlijk de kunst van het geluk. Maar ook zijn daar de Skype gesprekken met zijn broer waarin Sergio hem mist en vervloekt dat hij zo nodig een monnik moest worden in plaats samen voor hun muziekgroep te gaan.

Hun typisch broederlijke rivaliteit en genegenheid is voelbaar in alles. De soms bijna bijdehante verlichte opmerkingen van de oudere Boeddhistische broer botsen met het aardse temperament van Sergio. Het bijzondere is dat op deze levendige manier van vertellen, het nadenken over hoe te leven en wat te doen net zo springt van de ene gedachte naar de ander als hoe dat het in het echte leven gaat. De prachtige ruwe realistische tekenstijl past perfect bij het verhaal waarin zowel het vuilnis als het geluk, aardse vrolijkheid als verlichte inzichten, realiteit als droom samen komen. Alleen met animatie lukt het je om in een vloeiende beweging van de realistische verloedering van Napels over te stappen naar sferen van de dromende Sergio, zonder van beeldtaal te hoeven veranderen.

The Art of Hapiness is geregisseerd door Allessandro Rak. De film is geprogrammeerd in het kader van de boeddhistische stroming.